Tatry Wysokie i Bielskie (Słowacja)

Podział Tatr na Wysokie i Zachodnie wynika z istotnej różnicy w charakterze obu tych obszarów górskich. Tatry Wysokie w najwyższym piętrze charakteryzują się strzelistymi turniami, co nadaje im surowy, alpejski charakter. Tatry Zachodnie są nieco niższe i dużo łagodniejsze. Ich szczyty w zdecydowanej większości pokryte są łąkami wysokogórskimi.

Granica między słowacką częścią Tatr Wysokich i Zachodnich przebiega od Przełęczy Liliowe przez Dolinę Wierchcichą, a następnie wzdłuż Doliny Koprowej. Tatry Wysokie zajmują mniejszy obszar od Tatr Zachodnich, co wraz z większą ich popularnością przyczynia się do większego ich zatłoczenia.

Szlaki położone na obu obszarach mają również odmienny charakter. W Tatrach Wysokich spora część tras wiedzie wśród urwistych skał, nierzadko oferując sztuczne ułatwienia - takie jak łańcuchy i klamry, bez których pokonanie szlaku byłoby bardzo trudne lub wręcz niemożliwe. W Tatrach Zachodnich tego typu atrakcje należą do rzadkości, co jednak nie oznacza, że szlaki są tam zupełnie bezpieczne. Trawiaste i łagodne obszary często kończą się nawet kilkusetmetrowymi urwiskami. Wyjątek w słowackich Tatrach Zachodnich stanowi grań Rohaczy wraz z jej przedłużeniem przez Banówkę aż do Salatyna. Charakter tego łańcucha górskiego jest zbliżony do Tatr Wysokich zarówno pod kątem krajobrazowym, jak i ze względu na trudności panujące na szlaku.

Odrębnym obszarem są Tatry Bielskie, których grań leży na północno-wschodnim krańcu Tatr. Przez najmniejsze spośród tatrzańskich pasm górskich przebiega niewiele szlaków turystycznych. Tatry Bielskie są znacznie łagodniejsze od Tatr Wysokich, do których przylegają. Ich zbocza pokryte są roślinnością, a partie szczytowe przykrywają białe formacje skalne pochodzenia osadowego.

Słowackie Tatry Wysokie (i Bielskie) podzielone zostały na 5 obszarów:

• Część północna, Tatry Bielskie - mało popularny i ubogi w infrastrukturę turystyczną rejon. Wybierając się na wyprawę nie mamy co liczyć na schroniska. Jedyne znajduje się w Dolinie Czarnej Rakuskiej.
• Okolice Tatrzańskiej Łomnicy - wschodnia część Tatr Wysokich. Największą atrakcją rejonu jest kolejka linowa na Łomnicę (2634 m n.p.m.) - drugi co do wysokości szczyt Tatr.
• Okolice Starego Smokowca - popularny i często zatłoczony region o typowo wysokogórskiej charakterystyce. Znajdują się tu najtrudniejsze szlaki słowackich Tatr Wysokich.
• Okolice Szczyrbskiego Jeziora - swoją popularność zawdzięczają wspaniałemu położeniu i rozbudowanej infrastrukturze. Znajdziemy tu bogatą sieć szlaków wysokogórskich, w tym możliwość wejścia na Rysy - najwyżej położony punkt dostępny znakowanym szlakiem.
• Okolice Krywania - nie licząc szlaku na narodową górę Słowaków, która jest tłumnie oblegana, pozostała część obszaru nie cieszy się dużym zainteresowaniem. Nie ma tu również schronisk.