Tatry Zachodnie (Polska)

Podział Tatr na Wysokie i Zachodnie wynika z istotnej różnicy w charakterze obu tych obszarów górskich. Tatry Wysokie w najwyższym piętrze charakteryzują się strzelistymi turniami, co nadaje im surowy, alpejski charakter. Tatry Zachodnie są nieco niższe i dużo łagodniejsze. Ich szczyty w zdecydowanej większości pokryte są łąkami wysokogórskimi.

Granica między polską częścią Tatr Wysokich i Zachodnich przebiega od Przełęczy Liliowe wzdłuż Doliny Suchej Wody Gąsienicowej. Tatry Wysokie zajmują zdecydowanie mniejszy obszar od Tatr Zachodnich, co wraz z większą ich popularnością przyczynia się do większego ich zatłoczenia.

Szlaki położone na obu obszarach mają również odmienny charakter. W Tatrach Wysokich spora część tras wiedzie wśród urwistych skał, nierzadko oferując sztuczne ułatwienia - takie jak łańcuchy i klamry, bez których pokonanie szlaku byłoby bardzo trudne lub wręcz niemożliwe. W Tatrach Zachodnich tego typu atrakcje należą do rzadkości, co jednak nie oznacza, że szlaki są tu zupełnie bezpieczne. Trawiaste i łagodne obszary często kończą się nawet kilkusetmetrowymi urwiskami.

Polskie Tatry Zachodnie podzielone zostały na 4 obszary:

• Tatry Zakopiańskie - licznie uczęszczany rejon Tatr Zachodnich położony w najbliższej okolicy Zakopanego obejmujący Giewont, Kasprowy Wierch i Czerwone Wierchy.
• Regle Tatr Zachodnich - przedgórze Tatr Zachodnich obejmujące niewielkie zalesione wzniesienia oraz krótkie dolinki reglowe przecinające te niewysokie góry.
• Rejon Doliny Kościeliskiej - najpopularniejszej spośród walnych dolin polskiej części Tatr Zachodnich. Oprócz górskich szlaków atrakcją tego rejonu są licznie występujące tutaj jaskinie, spośród których cztery udostępnione są do zwiedzania.
• Rejon Doliny Chochołowskiej - najdłuższej spośród dolin Tatr Zachodnich. Dolina jest jednym z nielicznych miejsc w Tatrach, w których dozwolony jest ruch rowerowy.